با تفاوت‌های تین کلاینت و زیروکلاینت آشنا شوید

 

 درک تفاوت‌ها و انتخاب درست اگر در دنیای رایانه‌های رومیزی و برنامه‌های کاربردی از راه دور غرق می‌شوید، احتمالاً به دنبال متمرکز و سهولت مدیریت محیط خود، افزایش امنیت و ارائه انعطاف‌پذیری زیاد به کاربران هستید.

به عنوان بخشی از سفر به VDI و برنامه‌های از راه دور، یکی از مواردی که باید به آن توجه کنید نقطه پایانی است و شما احتمالاً با انتخاب یا ماندن در PC (به احتمال زیاد ویندوز) و نصب پروتکل اتصال مورد نیاز خواهید بود، یا انتخاب تین کلاینت یا زیروکلاینت. مطمئناً اکثر مدیران به دلیل هزینه، پیچیدگی، دردسرهای تعمیر و نگهداری و تهدیدات امنیتی به دنبال دور شدن از اولین گزینه باقی ماندن در سرویس گیرندگان رایانه‌های pcهستند.

آن‌ها به تازگی برنامه‌ها و رایانه‌های رومیزی کاربران خود را متمرکز کرده‌اند، پس چرا مدیریت و راه اندازی دستگاه باید غیر متمرکز و پیچیده باقی بماند؟

تین کلاینت

Thin Clients رایانه‌های کوچک هستند، معمولاً بدون فن و حداقل منابع که معمولاً لینوکس یا نسخه‌های ویندوز حذف شده مانند Win XPE ، Windows 7 Embedded یا Win10 IOT را اجرا می‌کنند.

از آنجا که لینوکس یک گزینه امن‌تر و همچنین نیاز به منابع کمتری RAM ،CPU ، فضای دیسک را ارائه می‌دهد، معمولاً پلت فرم تین کلاینت توصیه می‌شود. 

تین کلاینت انعطاف پذیری داشتن دسکتاپ با چندین برنامه، پروتکل‌های دسترسی چندگانه و توانایی کار بر روی برنامه‌های نصب شده محلی را برای شما فراهم می‌کند. به عنوان مثال، یک سرپرست می‌تواند پیکربندی کند تا بتواند به جلسات Citrix و VMware دسترسی داشته باشد و همچنین امکان مرور محلی در مرورگر Chrome یا Firefox را داشته باشد.

همچنین قابلیت‌های تین کلاینت را می‌توان به میل مدیر از طریق یک کنسول مدیریت مرکزی محدود کرد. اکثر فروشندگان تین کلاینت ابزارهای قدرتمندی را فراهم می‌کنند که امکان پیکربندی و مدیریت دستگاه مرکزی را فراهم می‌کند.

 

زیروکلاینت

با Zero Clients ، شما هنوز از یک مینی کامپیوتر بدون فن استفاده می‌کنید که از نظر مصرف انرژی بسیار مقرون به صرفه است و از منظر سیستم عامل این پروتکل‌ها به طور کامل قفل شده‌اند. دو نوع زیروکلاینت در بازار وجود دارد از جمله "System on Chip" (سیستم روی تراشه) که سیستم عامل آن‌ها روی پردازنده نصب شده است. و انواع دیگر "مبتنی بر نرم افزار" که بر روی پلتفرم لینوکس ساخته شده‌اند و پشتیبانی آن‌ها کاملاً محدود شده‌است. یک پروتکل یعنی Microsoft RDP ، Teradici PCOIP ، VMware Blast ، Citrix HDX - قبلا ICA ، RedHat Spice و سایر پروتکل ها.

 

System on Chip Zero Clients به طور کامل در سطح سخت افزار قفل شده‌است و نمی‌تواند به پروتکل متفاوتی تبدیل شود. به عنوان مثال، اگر PCOIP Zero Clients را با تراشه Teradici انتخاب کنید، هرگز نمی‌توانید واحد را به پشتیبانی از Citrix یا Redhat تبدیل کنید. از سوی دیگر ، اگر این نرم افزار مبتنی بر نرم افزار Zero Client باشد، اگر فروشنده مورد نظر این اجازه را بدهد، می‌تواند به پروتکل دیگری تبدیل شود.

از آنجا که زیروکلاینت به طور کامل برای یک پروتکل خاص تنظیم شده‌اند ، آن‌ها بسیار امن هستند، احتمالاً از منابع کمتری استفاده می‌کنند و در عملکرد خود بسیار کارآمد هستند. سرعت راه اندازی آن‌ها از Thin Clients سریعتر است و گاهی اوقات گرافیک را به شیوه ای ایده آل تر اداره می‌کنند (کارت‌های گرافیکی نیز در این زمینه نقش دارند).

 

اهمیت آزمایش

خواه تین کلاینت یا زیروکلاینت را انتخاب کنید ، آزمایش بسیار مهم است. هر محیطی منحصر به فرد است و برخی از محیط‌ها پیچیده تر از دیگران هستند. ارزیابی نقاط پایانی بر اساس تجربه کاربر و بررسی مواردی مانند عملکرد برنامه، کار با گرافیک و پشتیبانی از وسایل جانبی (چاپگرها ، اسکنرها ، پدهای امضا ، دوربین ها و غیره ...) بسیار مهم است.

پشتیبانی محیطی معمولاً یکی از مهمترین عوامل هنگام تصمیم گیری در مورد تین کلاینت Windows یا Linux یا زیروکلاینت است. فروشندگان با صلاحیت شدید به شما کمک می کنند تا حداکثر تلاش خود را برای کارکردن دستگاه‌ها در دستگاه لینوکس انجام دهید. همچنین یک تست خوب از قابلیت‌های پشتیبانی فروشنده شما است. شخص نباید چند بار شیفته بوت شدن سریعتر بستگی به زیروکلاینت در مقابل تین کلاینت شود زیرا اکثر سیستم عامل‌های مدیریتی از راه دور راه اندازی و خاموش کردن نقاط پایانی بر اساس برنامه‌ها استفاده می‌کنند. درک این نکته نیز مهم است که همه چیز در محیط شما تغییر خواهد کرد