داستان هارد دیسک

داستان هارد دیسک

سال ها پیش هارد دیسک ها بسیار بزرگ و سنگین بودند و برای محیط های محافظت شده مانند مراکز داده یا دفاتر بزرگ بسیار مناسب تر از محیط های صنعتی (به دلیل ظرافت و دقتشان) و دفاتر و منازل کوچک (به دلیل اندازه و عملکردشان) در مینی کامپیوترها  بودند. مصرف). . قبل از اوایل دهه 1980، بیشتر هارد دیسک‌ها دارای صفحه نمایش 8 اینچی (20 سانتی‌متری) یا 14» (35 سانتی‌متری) بودند که حاوی دستگاه‌های سطح بالا با مدارهای متحرک بودند (مخصوصاً هارد دیسک‌های بزرگ با دستگاه‌های متحرک که گاهی اوقات به آنها ماشین‌های اشکال زدایی می‌گویند). . بودن.).

و در بسیاری از موارد نیاز به جریان زیاد یا حتی سه فاز دارند. همچنین به دلیل موتورهای بزرگی که در ساختار آنها استفاده شده است. به همین دلیل تا دهه 1980 از هارد دیسک ها برای میکرو کامپیوترها استفاده نمی شد. پس از سال 1980، CGate فناوری ST-506 را توسعه داد، اولین هارد دیسک 5.25 اینچی با ظرفیت 5 مگابایت. در واقع پیکربندی کارخانه (کامپیوتر شخصی IBM) هارد دیسک نداشت.

 

اکثر میکروکامپیوترها در اوایل دهه 1980 به نام سازنده فروخته نمی شدند، به جز توسط OEM ها به عنوان بخشی از تجهیزات جانبی بزرگتر (مانند Corves Disk System و Apple Profile. رایانه های XT IBM هارد دیسک های داخلی بودند. این روند با خرید هارد دیسک های خام شروع شد. هارد دیسک‌ها (حتی با سفارش پستی) مستقیماً به سیستم وصل شدند، سازندگان هارد دیسک بازاریابی را برای مصرف‌کنندگان مانند OEM شروع کردند و در اواسط دهه 1990 هارد دیسک‌ها در هر خرده‌فروشی نیز یافت می‌شد.

 

زمانی که درایوهای داخلی به انتخاب ارجح برای رایانه‌های شخصی تبدیل شدند، درایوهای خارجی در مک‌های اپل و سایر تولیدکنندگان استفاده می‌شدند. اولین مکینتاش اپل بین سالهای 1984 و 1986 ساخته شد، با ساختمانی کاملاً محصور که درایوهای داخلی یا خارجی را پوشش نمی داد.

 

در سال 1986، اپل یک پورت SCSI در پشت دستگاه اضافه کرد که امکان اتصالات خارجی را فراهم می کرد. درایوهای SCSI خارجی معمولاً در میکرو رایانه‌های قدیمی‌تر مانند سری Apple 2 که به طور گسترده در خدمات مورد استفاده قرار می‌گرفتند (برنامه‌ای که هنوز هم مورد توجه است) استفاده می‌شد.

 

در اواخر دهه 1990، پورت‌های خروجی پرسرعت مانند USB و Fire Wire باعث محبوبیت بیشتر سیستم‌های دارای هارد دیسک خارجی در رایانه‌های شخصی شد، به‌ویژه در میان کاربران لپ‌تاپ، کاربرانی که از سیستم عامل لینوکس استفاده می‌کنند و کاربرانی که مایل به تبادل اطلاعات زیادی بین دو یا چند منطقه امروزه اکثر تولید کنندگان هارد دیسک هاردهای خود را با پورت های خروجی می سازند.

حافظه پنهان

بسیاری از افراد ممکن است از حافظه کش آگاه نباشند. در این مقاله، حافظه پنهان را برای عزیزانی که از آن اطلاعی ندارند، بررسی خواهیم کرد.

کش کجاست؟

حافظه نهان بین رم و پردازنده قرار دارد. این شامل مقداری داده رم است و برای افزایش سرعت پردازنده ها طراحی شده است. این به پردازنده ها اجازه می دهد تا به سرعت به اطلاعات دسترسی پیدا کنند. به همین دلیل سرعت کش بسیار بالاتر از سرعت رم است. با این حال، پردازنده ها بالاترین سرعت اجزای کامپیوتر را دارند و طبق دستورات دریافتی از سیستم عامل کار می کنند.

حافظه نهان برای چه مواردی استفاده می شود؟

همانطور که در بالا ذکر شد، پردازنده ها با استفاده از دستورات سیستم عامل با بالاترین سرعت شروع به کار می کنند. اقدامات را می توان خیلی سریع انجام داد و هر چه ظرفیت حافظه پنهان بیشتر باشد، اطلاعات بیشتری را می توان ذخیره کرد.

برخلاف چیپ‌ست‌هایی که ظرفیت حافظه نهان کمتر و ظرفیت حافظه کمتری دارند، سرعت هنوز در اوج خود است، بنابراین از حافظه نهان کمتر است. جامد یک قطعه مکانیکی است. فایل هایی مانند تصاویر، فیلم ها یا نصب نرم افزارها برای اجرای هر یک از این موارد، هارد دیسک به تنهایی نمی تواند فایل ها را مدیریت کند و سرعت آن بسیار پایین است. بنابراین، داشتن رم در کامپیوتر مهم است. اطلاعات روی هارد دیسک را به رم و سپس به CPU منتقل کنید.

با این حال، وجود رم هنوز مشکل سرعت پردازنده را حل نمی کند. بنابراین این کش برای حل چنین مشکلاتی بین رم و پردازنده ایجاد شده است همچنین کش داده هایی را که CPU برای مدیریت نیاز دارد ذخیره می کند. انواع کش پیش از این، تنها اولین کامپیوترها دارای حافظه پنهان سطح اول بودند.

اما بعدها به دلیل سرعت کم این لایه لایه دوم و سوم نیز ظاهر شد.

کش لایه یک یا L1:

این کش اصلی است و ظرفیت آن بسیار کم است. اگر لایه دوم و سوم ظرفیت بیشتری داشته باشند. با این حال، دسترسی به آنها زمان بیشتری می برد، از 256 کیلوبایت تا 1 مگابایت. بالاترین سرعت را نسبت به سایر لایه ها دارد. زیرا به پردازنده اصلی (CPU) نزدیکتر است.

در نتیجه زمان کمتری برای انتقال اطلاعات لازم است.

کش لایه دوم یا L2:

لایه میانی است و بین لایه اول و سوم قرار دارد. اگر هیچ داده ای در لایه اول یافت نشد، سیستم به سرعت لایه دوم را جستجو می کند. گاهی اوقات L2 بخشی از CPU است اما گاهی اوقات یک چیپست جداگانه بین CPU و RAM وجود دارد این لایه کمی کندتر از لایه اول است اما اندازه آن بزرگ است و ظرفیت بین 256-8 متغیر است.

کیلوبایت کش لایه سوم L3:

این لایه بین لایه پایه روی مادربرد و لایه سوم قرار دارد. نقش آن را می توان در لایه 3 در صورتی که داده ای در لایه 2 یافت نشد.همچنین سرعت پایین و ظرفیت بالایی دارد که مانع از تداخل در استفاده و دریافت اطلاعات از رم می شود.لایه کش بین 4 مگابایت تا 50 است. مگابایت پردازنده های مدرن فضای زیادی را روی لایه سوم اختصاص می دهند. کش انواع گوشی ها با نصب هر برنامه ای روی گوشی خود می توانید یک کش جدید ایجاد کنید. تکرار این فرآیند و نصب هر چه بیشتر برنامه ممکن است کش شما را پر کند. این کار سرعت گوشی شما را کند می کند.

گاهی اوقات شلوغی بیش از حد ممکن است حتی حافظه اصلی گوشی را پر کند.وقتی نرم افزار را نصب می کنید، یک کش ایجاد می کنید که به طور خودکار فضای کش را اشغال می کند. شما خودتان نقش موثری در پرکردن فضای اصلی دارید. به این دلیل که اگر اپلیکیشن را روی گوشی خود حذف کنید، این فضا روی گوشی شما باقی می ماند، در این مقاله سعی کردیم به طور خلاصه به بررسی کش می پردازیم.

سوالات متداول

حافظه نهان چه دستگاه هایی کش دارند؟

حافظه نهان بر روی اجزای کامپیوتر مانند RAM، CPU، کارت گرافیک یا تلفن همراه قرار دارد.

تفاوت حافظه مانند کش و رم چیست؟

کش یک حافظه نهان است که در CPU یا RAM تعبیه شده است. این حافظه از نظر ساختاری بسیار سریع و گران است. و با حافظه معمولی RAM بسیار متفاوت است. هر چه کش بیشتر باشد، قیمت نهایی محصولی مانند cpu بالاتر است.

سرعت کش چقدر است؟

کش لایه 1 بیشترین سرعت را در لایه 3 دارد و کش لایه 3 کمترین سرعت را دارد. البته سرعت لایه سوم هنوز خیلی بیشتر از رم است.