چگونه نسل پردازنده های اینتل را تشخیص می دهید؟

چگونه نسل پردازنده های اینتل را در مینی کامپیوترها تشخیص می دهید؟
اینتل یکی از پیشروها در صنعت تولید CPU است. این شرکت هر ساله مدل های مختلفی از CPU های سری Core i را معرفی می کند. در این مقاله قصد داریم نحوه تشخیص نوع CPU را بررسی کنیم.

اینتل حدود 7 سال است که پردازنده های سری Core i شامل Core i3، Core i5، Core i7 را تولید می کند، این پردازنده ها در دستگاه های بسیاری توسط شرکت های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند و هر ساله در لپ تاپ های جدید نسل جدید معرفی می شوند، اما مانند نسل پردازنده های اینتل را شناسایی می کنند؟

چگونه می توانید نسل CP ها را شناسایی کنید، عددی است که بعد از نوع CPU داده می شود، به عنوان مثال Core i3 2200

این شماره شروع 2 به نسل دوم پردازنده های اینتل یعنی Sandy Bridge اشاره دارد.

نسل 3 با عدد 3 مانند مثال بالا شروع می شود، برای مثال 3300

نسل 4 نیز همین رویه را با شماره 4 و تا نسل 7 دنبال می کند که اکنون آخرین نسل از پردازنده های اینتل به نام Kobe Lake است.

اما تفاوت بین نسل ها چیست؟

هرچه نسل CPU بالاتر باشد، قدرت پردازشی بالاتری دارد، همچنین نسبت به نسل های قبلی نسبت به نسل قبلی انرژی بسیار کمتری مصرف می کند.اگر در حال حاضر به دنبال خرید لپ تاپ هستید، توصیه می کنیم لپ تاپ آخرین نسل را خریداری کنید. یعنی نسل 7 داره!

مقاله کامل در مورد CPU

مقاله کامل در مورد CPU در مینی کامپیوترها

CPU جزء اصلی یک کامپیوتر است. این جزء وظایف مهمی مانند عملیات آدرس دهی ریاضی، منطقی، مقایسه ای و محاسباتی را در رایانه انجام می دهد. CPU مهمترین تراشه روی مادربرد هر کامپیوتر است و تمام مراحل مربوط به پردازش داده ها را مدیریت می کند. این مؤلفه به طور مستقیم یا غیرمستقیم سایر اجزای مادربرد و سایر قسمت های رایانه را نظارت و کمیت می کند. اگرچه پردازنده ها ابعاد فیزیکی بسیار کوچکی دارند، از ساده ترین آنها، از 29000 ترانزیستور گرفته تا انواع پیشرفته آنها که 5.7 میلیون ترانزیستور هستند، ابعاد فیزیکی آنها بسیار محدود است و از 2 تا 3 اینچ مربع متغیر است.

ویژگی های مهم ریزپردازنده ها عبارتند از:

× سرعت.

× عرض گذرگاه داده

× عرض گذرگاه آدرس

× حداکثر حافظه

علاوه بر این ویژگی ها، تعداد ترانزیستورهای استفاده شده، حافظه پنهان داخلی، عرض پالس و اندازه رجیسترهای داخلی در پردازنده ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. همه پردازنده ها سه عملکرد اساسی را انجام می دهند:

× انتقال داده

× حساب و منطق

× تصمیم گرفتن

مشخصات فنی پردازنده ها

پردازنده ها یکی از عناصر اصلی کامپیوتر به شکل یک تراشه مربعی روی مادربرد هستند. معمولاً هر پردازنده دارای ویژگی های خاصی است که با تعداد حروف و اعداد چاپ شده روی هر یک از آنها مشخص می شود. این اطلاعات شامل موارد زیر است:

- نام سازنده

- تولید پردازنده

- مدل و نوع پردازنده

- سرعت پردازنده (MHZ).

- ولتاژ پردازنده مورد نیاز

- شماره سریال پردازنده

در اینجا برخی از ویژگی ها آورده شده است:

نام سازنده CPU

پردازنده ها توسط شرکت های مختلفی تولید و عرضه می شوند. سازندگان معروف پردازنده عبارتند از:

- اینتل

- آی بی ام

- AMD

- سیرکس

- موتورولا

- IDT

- NIC

- من ... IT

در مورد پردازنده ها گاهی نام سازنده به طور کامل و گاهی به صورت مخفف مختص شرکت ذکر می شود. به عنوان مثال در مورد محصولات شرکت AMD عبارت ADVANCED از شرکت MICRO DEVICES که کلمه AMD از آن گرفته شده است برای نشان دادن نام پردازنده چاپ می شود.

تولید CPU

پردازنده ها بسته به تنوع مدل ها و کارایی مدل های مختلفی دارند. معمولاً هر زمان که ساختار یا پردازنده تغییر اساسی کند، نسل جدیدی برای آن نامگذاری می شود. نسل‌های مختلف پردازنده معمولاً با نام‌ها، نمادها یا اعداد متفاوت نشان داده می‌شوند. تولیدکنندگان پردازنده از یک روش استاندارد برای نامگذاری محصولات خود استفاده می کنند. به عنوان مثال، اینتل محصولات خود را 80x86 و Motorola 68xxx می نامد که نماد x معمولاً جایگزین نسل و مدل پردازنده می شود. به عنوان مثال، برای پردازنده های اینتل از نسل اول تا هفتم به شرح زیر است:

همانطور که می بینید پردازنده های اینتل از نسل چهارم (80486) 80x86 نامیده نمی شوند، بلکه از نام پنتیوم استفاده شده است.

مدل پردازنده

هر نسل از پردازنده ها مدل های متفاوتی با مشخصات متفاوت دارند. به عنوان مثال برای پردازنده و 80386 مدل های DX، SX و برای 80486 مدل های SX، DX، DXII، DX4، DX5 برای پنتیوم (نسل پنجم) مدل های Pentium و MMX، برای مدل های نسل ششم Pentium Pro، Pentium II و Pentium III Pentium Celeron برای نسل هفتم مدل اتانیوم ذکر شده است.

سرعت CPU

یکی دیگر از پارامترهای مهم برای پردازنده که معمولا روی پردازنده چاپ می شود، سرعت پردازنده است. سرعت پردازنده بر حسب مگاهرتز داده شده است. گاهی اوقات سرعت پردازنده با سرعت پردازنده مشابه اینتل مطابقت دارد. در این پردازنده ها که مشابه پردازنده های پنتیوم اینتل هستند برای نشان دادن سرعت AMD-K5 که روی خط دوم آن کلمه PR100 چاپ شده است به این معنی است که این پردازنده دارای سرعتی برابر با سرعت پردازنده های پنتیوم اینتل با سرعت 100 مگاهرتز با این حال، سرعت واقعی این پردازنده ممکن است کندتر باشد. اگر بعد از PR100 علامت + داشته باشیم به این معنی است که سرعت این پردازنده حتی از پردازنده اینتل با سرعت 100 مگاهرتز بیشتر است.

ولتاژ CPU

پردازنده های قدیمی (قبل از 468DX4) با ولتاژ 5 ولت کار می کردند. پردازنده‌هایی که پس از 486DX4 با ولتاژ 3.3 ولت معرفی شدند. امروزه پردازنده‌های AMD K6 با ولتاژ کمتر از 3.3 ولت (2.2 ولت) کار می‌کنند. البته هر چه پردازنده کمتر باشد مصرف انرژی کمتری دارد و در نتیجه گرمای پردازنده کمتر می شود.

مشخصات هارد

مشخصات هارد در مینی کامپیوترها

* ظرفیت معمولاً به گیگابایت داده می شود.

* اندازه فیزیکی معمولاً به اینچ داده می شود:

امروزه تقریباً تمام هارد درایوهای رایانه های رومیزی (دفتر خانگی) و نوت بوک ها 3.5 یا 2.5 اینچ هستند. هارد دیسک های 2.5 اینچی معمولا کندتر و کوچکتر هستند، اما انرژی کمتری مصرف می کنند و در برابر ضربه و ضربه مقاوم تر هستند. اندازه دیگری که روز به روز محبوب تر می شود، نوع 1.8 اینچی است که در پخش کننده های MP3 و نوت بوک های کوچک استفاده می شود. این نوع هارد ها از توان بسیار کمی استفاده می کنند و در برابر ضربه بسیار مقاوم هستند. ماندگاری بالایی دارند.

علاوه بر موارد فوق، انواع دیگری نیز وجود دارد که در زیر توضیح داده شده است:

یک نوع اینچی که با ابعاد فیبر نوری FC Type II مطابقت دارد. از این نوع هارد در دستگاه های قابل حمل از جمله دوربین های دیجیتال نیز استفاده می شود. مدل 0.85 اینچی نیز توسط توشیبا برای استفاده در تلفن های همراه و برنامه های مشابه ساخته شده است. اندازه هارد دیسک ها کمی گیج کننده است؛ به عنوان مثال، یک درایو 3.5 اینچی دارای یک محفظه با عرض 4 اینچ است. هارد دیسک های مخصوص سرور نیز در اندازه های 3.5 و 2.5 اینچی موجود است.

* قابلیت اطمینان در واحدها (MTBF) یا فاصله زمانی بین خرابی ها اندازه گیری می شود.

درایوهای SATA از سرعت 10000 RPM پشتیبانی می کنند. و یک میلیون ساعت MTBF با چرخه فعالیت نوری 8 ساعته داشته باشید. درایوهای FC می توانند با 15000 دور در دقیقه بچرخند و MTBF آنها 1.4 میلیون ساعت با 24 چرخه فعالیت 24 ساعته است.

* تعداد فعالیت های ورودی-خروجی در ثانیه:

دیسک های جدید می توانند 50 دسترسی تصادفی یا 100 دسترسی متوالی در هر ثانیه را در خود جای دهند.

* مصرف انرژی (این امر به ویژه برای لپ تاپ هایی که از باتری استفاده می کنند مهم است).

* شدت صدا و نویز تولید شده بر حسب دسی بل (دسی بل) (البته بسیاری از افراد آن را با زنگ اندازه گیری می کنند نه دسی بل.)

* نرخ شوک G (که در درایوهای جدید بسیار زیاد است)

* سرعت انتقال اطلاعات:

درایوهای داخلی: 2.44 تا 74.5 مگابایت در ثانیه.

درایوهای خارجی: 74 تا 111.4 مگابایت در ثانیه.

* سرعت دسترسی تصادفی: از 5 تا 15 میلی ثانیه.

اندازه گیری ظرفیت هارد دیسک

اندازه گیری ظرفیت هارد دیسک در مینی کامپیوترها

سازندگان هارد معمولا از پیشوندهای SI برای نشان دادن ظرفیت درایو استفاده می کنند. پیشوندهای گیگا و مگا در این دسته قرار می گیرند. تاریخچه این نامگذاری به زمانی برمی گردد که ظرفیت ذخیره سازی بیش از یک میلیون بایت بود. یعنی خیلی زودتر از پیشوندهای باینری استاندارد (حتی قبل از اینکه پیشوندهای SI در دهه 1960 معرفی شوند).

در سال 1999 IEC پیشوندهای باینری را استاندارد کرد. بسیاری از تولیدکنندگان کامپیوتر و نیمه هادی ها بعداً اصطلاح کابل 1024 بایتی را پذیرفتند. دلیل اتخاذ این عبارت این بود که عدد 1024 به اندازه کافی به پیشوند کیلو (1000) نزدیک بود. گاهی اوقات این استاندارد غیر SI حاوی یک توصیفگر نیز می باشد، به عنوان مثال: 1 کیلوبایت = 1024 بایت. با این حال، این توصیفگر به ویژه در بین بازاریابان به تدریج حذف شده است. این روند به تدریج تبدیل به یک عادت شد و به دنبال آن پیشوندهای mega، giga، terra و حتی پتا به وجود آمد.

سیستم عامل ها و برنامه های کاربردی آنها (به ویژه سیستم عامل های گرافیکی مانند مایکروسافت ویندوز اغلب ظرفیت را با پیشوندهای باینری مشخص می کنند و بین ظرفیت اعلام شده توسط سازندگان و ظرفیت گزارش شده توسط سیستم فاصله ایجاد می کنند) این تفاوت به ویژه در مورد هارد دیسک های دارای ظرفیت صادق بود. از چندین گیگابایت، و کاربران اغلب دریافتند که ظرفیت تبلیغ شده توسط سیستم عامل بسیار کمتر از ظرفیت تبلیغ شده توسط سازنده است. مایکروسافت ویندوز 2000 بیان کرد که ظرفیت درایو 12 رقمی به صورت اعشاری و 3 رقمی به صورت باینری است، بنابراین ویندوز هارد 30 گیگابایتی را 30065098568 یا 28 گیگابایت اعلام کرد، اما سیستم عامل گیگابایت را 30.2 یا 1073741824 بایت تعریف کرد. ظرفیت گزارش شده توسط سیستم عامل معمولاً نزدیک به 28 گیگابایت بود در نتیجه بسیاری از نرم افزارهایی که ظرفیت ها را گزارش می کردند شروع به استفاده از پیشوندهای استاندارد IEC (مانند KiB، MiB و GiB) کردند.

بسیاری از افراد به اشتباه تفاوت در گزارش ظرفیت را به فضای اختصاص داده شده به اطلاعات پارتیشن و فایل های سیستم نسبت می دهند. اما حتی برای فایل سیستم های بسیار بزرگ (چند گیگابایت) فضای مرد به چند مگابایت بیشتر نیاز ندارد. از این رو این فرضیه نمی تواند توجیه قانع کننده ای باشد. برای از دست دادن ده ها گیگابایت

ظرفیت هارد دیسک را می توان با استفاده از رابطه زیر محاسبه کرد:

ظرفیت هارد دیسک = تعداد سیلندر × تعداد هد × تعداد سکتور × 512

جامعیت هارد دیسک

جامعیت هارد دیسک در مینی کامپیوترها

همانطور که پلاتر حرکت می کند، سیستم مخروطی هارد دیسک با استفاده از فشار هوا در محفظه درایو، هدها را با ارتفاع مناسب از صفحات مغناطیسی دور می کند.

یک هارد دیسک برای عملکرد صحیح به مقدار مشخصی فشار هوا نیاز دارد. ارتباط با محیط بیرون و فشار اتمسفر از طریق یک سوراخ کوچک (به قطر تقریبی 1.2 میلی متر) روی درب که معمولاً از داخل با فیلتر کربن (فیلتر تنفسی) پوشانده می شود، حاصل می شود.

اگر فشار هوا خیلی کم باشد، هدها به اندازه کافی یا در ارتفاع مناسب بالا نمی روند و این خطر وجود دارد که هدها به صفحه نمایش برخورد کنند و اطلاعات از بین بروند.

برای کار در ارتفاعات زیاد (3000 متر) به درایوهای ایزوله و یکسان سازی فشار نیاز داریم. درایوهای جدید همچنین دارای حسگرهای دما هستند تا بتوانند فعالیت های خود را با محیط اطراف خود تطبیق دهند.

دوره های طولانی رطوبت بالا می تواند منجر به خوردگی هدها و دیسک ها شود. هنگامی که درایو از فناوری CSS برای قرار دادن سرهای خود روی صفحات استفاده می کند، رطوبت افزایش می یابد و هدها تمایل دارند به صفحات بچسبند. این پدیده می تواند منجر به آسیب فیزیکی شود. دیسک و موتور همچنین می توانند به هد آسیب برسانند و با دیسک های مغناطیسی برخورد کنند.

CPU چیست و چه کاربردی در مینی کامپیوترها دارد؟

CPU چیست و چه کاربردی در مینی کامپیوترها دارد؟

CPU واحد پردازش کامپیوترهایی است که همگان کم و بیش با آن آشنا هستند. اما چگونه کار می کند و چقدر اهمیت دارد؟

اختصارات اغلب در دنیای فنی استفاده می شود. جملاتی که باعث سردرگمی کاربران می شود. یکی از مهمترین اصطلاحات CPU است. هنگام خرید رایانه شخصی یا نوت بوک، مهمترین ویژگی پردازنده آن است. تصمیم گیری بین AMD و Intel، Dual-Core و Quad-Core، i3 و i7 برای کاربران به دلیل عدم آگاهی از تفاوت های آنها می تواند دشوار باشد. به همین دلیل، در این مقاله به عملکرد CPU و اهمیت هر یک از قسمت های آن می پردازیم.

cpu چیست

پردازنده

واحد پردازش مرکزی (CPU)، که به عنوان مغز کامپیوتر شناخته می شود، تنها واحد پردازش کامپیوتری نیست. اما مهمترین آنهاست. پردازنده بخشی از کامپیوتر است که اعمال، محاسبات و اجرای برنامه ها را مدیریت می کند.

پردازنده داده های فرمان را از RAM دریافت، رمزگشایی، پردازش و تحویل می دهد. پردازنده‌ها در انواع مختلفی از دستگاه‌ها، از رایانه‌های شخصی و لپ‌تاپ گرفته تا گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و تلویزیون‌های هوشمند در دسترس هستند. این تراشه کوچک و معمولاً مربعی بر روی مادربرد دستگاه ها قرار می گیرد و با دیگر سخت افزارها برای تامین انرژی رایانه شما تعامل دارد.

CPU در مینی کامپیوترها چگونه کار می کند

CPU در مینی کامپیوترها چگونه کار می کند

از اولین پردازنده‌هایی که وارد بازار شدند، پیشرفت‌های زیادی در طول سال‌ها حاصل شده است. با این حال، عملکرد اصلی CPU، از جمله سه مرحله: دریافت، رمزگشایی و اجرا همچنان قوی است.

دریافت دستورات به دستور Y گفته می شود که از طریق رم به صورت صفر و یک به CPU ارسال می شود. هر فرمان تنها بخش کوچکی از یک عملیات است. از این رو، پردازنده باید بداند دستورالعمل های بعدی چیست. آدرس فرمان فعلی توسط یک شمارنده برنامه (PC) نگهداری می شود. کامپیوتر و دستورالعمل ها سپس در پروتکل فرمان (IR) ذخیره می شوند. سپس طول PC برای اشاره به آدرس دستورالعمل بعدی افزایش می یابد.

صفر و یک پردازنده

رمزگشایی

هنگامی که یک دستورالعمل بازیابی و در IR ذخیره می شود، پردازنده دستورالعمل را به مداری به نام رمزگشای دستورالعمل ارسال می کند. این مدار فرمان را به سیگنال هایی تبدیل می کند که برای عملیات به قسمت های دیگر پردازنده ارسال می شود.

برای اجرا

در مرحله آخر دستورات رمزگشایی شده برای تکمیل به بخش های مربوطه پردازنده ارسال می شود. نتایج معمولاً در بخشی از پردازنده برای ارجاع در دستورالعمل های بعدی ذخیره می شوند. برای درک بهتر، می توانید این فرآیند را با عملکرد حافظه ماشین حساب مقایسه کنید.

تعداد هسته های CPU

در اصل، CPU ها فقط یک هسته داشتند. این بدان معناست که واحد پردازش مرکزی تنها به انجام یک مجموعه از وظایف محدود می شود. این یکی از دلایلی بود که کامپیوترها در آن زمان نسبتا کند و زمان بر بودند. پس از ساخت یک پردازنده تک هسته ای، سازندگان راه هایی برای بهبود عملکرد ارائه کردند. یکی از این راه ها منجر به توسعه CPU های چند هسته ای شد. همانطور که ممکن است این روزها اصطلاحات چهار وجهی، چهارگانه و حتی هشت وجهی را شنیده باشید.

CPU-CPU

یک پردازنده دو هسته ای به سادگی دو پردازنده مجزا روی یک تراشه است. با افزایش تعداد هسته ها، CPU ها می توانستند چندین فرآیند را همزمان مدیریت کنند. این باعث افزایش عملکرد و کاهش زمان پردازش شد. دو هسته ای به سرعت جای خود را به چهار هسته ای داد و حتی پردازنده های هشت هسته ای نیز وارد بازار شدند. به لطف Hyper-Threading، رایانه شما اکنون می تواند به گونه ای عمل کند که گویی دارای 16 هسته پردازشی است.

با مشخصات CPU آشنا شوید

آگاهی از عملکرد CPU و مارک ها و تعداد هسته های مختلف می تواند مفید باشد. اما گزینه های زیادی در بازار وجود دارد که دارای مشخصات رده بالای یکسانی هستند. در این موارد، ویژگی های دیگری وجود دارد که به شما در تصمیم گیری بهتر در هنگام انتخاب پردازنده کمک می کند.

موبایل در مقابل دسکتاپ

کامپیوترها همیشه وسایل الکترونیکی بزرگی بوده اند که با برق کار می کنند. با این حال، حرکت به سمت دستگاه های تلفن همراه و ظهور تلفن های هوشمند باعث شده است که ما همیشه یک رایانه همراه خود داشته باشیم. پردازنده های موبایل برای عملکرد بهینه با مصرف انرژی کم طراحی شده اند تا باتری دستگاه را تا حد امکان دیرتر تخلیه کنند.

سازندگان پردازنده، پردازنده های موبایل و دسکتاپ خود را با وجود تفاوت های زیاد یکسان می نامند و فقط از پیشوندهای متفاوتی برای آن ها استفاده می کنند. پیشوند پردازنده های موبایل U است که نشان دهنده مصرف بسیار کم است. HQ مخفف عملکرد گرافیکی بالا و HK برای قابلیت اورکلاک بالا با عملکرد گرافیکی بالا است. پیشوندهای دسکتاپ شامل K برای اورکلاک و T برای استفاده کم است.

پردازنده به طور مداوم داده ها را دریافت نمی کند. بلکه داده ها به صورت تکه هایی می رسند که به کلمات معروف هستند. پردازش به تعداد بیت در هر کلمه محدود می شود. هنگامی که پردازنده های 32 بیتی برای اولین بار توسعه یافتند، اندازه کلمه دریافتی فوق العاده بزرگ به نظر می رسید. اما به زودی کامپیوترهایی با بیش از 4 گیگابایت رم پشتیبانی شدند و راه را برای پردازنده های 64 بیتی هموار کردند.

 

CPU-CPU

طراحی خروجی حرارتی

طراحی توان حرارتی در واقع حداکثر توانی است که پردازنده مصرف می کند و واحد آن وات است. پردازنده کم مصرف علاوه بر کاهش مصرف انرژی، مزیت تولید گرمای کمتر را نیز دارد.

شکل سوکت CPU

پردازنده باید روی مادربرد نصب شود تا کار کند. بنابراین هنگام انتخاب پردازنده دقت کنید که سوکت های مادربرد و پردازنده روی هم قرار بگیرند.

کش L2 و L3

کش L2 و L3 حافظه اختصاصی پردازنده است که در حین پردازش استفاده می شود. هرچه حافظه نهان بیشتر باشد، CPU سریعتر است.

فرکانس

فرکانس به سرعت عملکرد CPU اشاره دارد. قبل از ظهور پردازنده های چند هسته ای، فرکانس مهمترین معیار بین CPU ها بود. علیرغم تغییرات زیاد، فرکانس CPU هنوز نقش مهمی در عملکرد کامپیوتر دارد.

ریزپردازنده ها

ریزپردازنده در مینی کامپیوترها

ریزپردازنده واحد پردازش مرکزی یا مغز کامپیوتر است. این یک مدار الکترونیکی بسیار بزرگ و پیچیده است که دستورالعمل های برنامه های ذخیره شده را اجرا می کند. جنس این قطعه کوچک (تراشه) نیمه هادی است. CPU از مدارهای فشرده تشکیل شده است و تمام عملیات یک میکرو کامپیوتر را کنترل می کند. تمامی کامپیوترها (شخصی، دستی و ...) دارای ریزپردازنده هستند. نوع ریزپردازنده در یک کامپیوتر می تواند متفاوت باشد، اما همه آنها عملکرد یکسانی را انجام می دهند.

تاریخچه ریزپردازنده

ریزپردازنده کامپیوتر را قادر می سازد تا محاسبات و عملیات مورد نظر را انجام دهد. ریزپردازنده در واقع یک تراشه است. اولین ریزپردازنده در سال 1971 با نام اینتل 4004 معرفی شد. این ریزپردازنده قدرت چندانی نداشت و تنها قادر به انجام عملیات جمع و تفریق 4 بیتی بود. تنها نکته مثبت در مورد این پردازنده استفاده از یک تراشه بود زیرا قبلاً از چندین تراشه برای ساخت رایانه استفاده می شد. اولین نوع ریزپردازنده ای که روی کامپیوتر خانگی نصب می شود. این 8080 بود. این یک پردازنده 8 بیتی روی یک تراشه بود و در سال 1974 منتشر شد. سپس 8088 آمد، پردازنده ای که دنیای محاسبات را متحول کرد. این پردازنده در سال 1979 توسط IBM توسعه یافت و در سال 1982 راه اندازی شد. تولید ریزپردازنده توسط شرکت های تولیدی به سرعت رشد کرد و منجر به تولید مدل های 80286، 80386، 80486، Pentium 2، Pentium 3، Pentium 4 شد.

این پردازنده ها توسط اینتل و شرکت های دیگر توسعه یافته و به بازار عرضه شده اند. البته پنتیوم 4های جدید بسیار قدرتمندتر از پردازنده 8088 هستند زیرا از نظر سرعت 5000 برابر سریعتر هستند. پردازنده‌های جدیدتر سریع‌تر، اما گران‌تر هستند. عملکرد کامپیوترها توسط پردازنده آنها تشخیص داده می شود. با این حال، این کیفیت فقط سرعت پردازنده را نشان می دهد، نه عملکرد کل رایانه را. به عنوان مثال، اگر رایانه ای چندین برنامه بزرگ و گسترده را اجرا کند و پردازنده پنتیوم 4 آن 2400 کیلوهرتز باشد، می تواند داده ها را خیلی سریع پردازش کند. البته این سرعت به هارد هم بستگی دارد. این بدان معناست که پردازنده مدت زیادی منتظر انتقال اطلاعات است.

پردازنده های امروزی توسط اینتل، پنتیوم 4 و سلرون ساخته می شوند. پردازنده هایی با سرعت های مختلف بر حسب گیگاهرتز (مطابق با یک میلیارد هرتز با یک میلیارد سیکل در ثانیه) برای پنتیوم 4 از 1.4 گیگاهرتز تا 2.53 و برای پردازنده سرعت بین 0.85 گیگاهرتز تا 1.8 گیگاهرتز متغیر است. یک سلرون می تواند هر کاری را که یک پنتیوم 4 می تواند انجام دهد، اما نه به این سرعت.

پردازنده دو وظیفه مهم را انجام می دهد:

1- کنترل کلیه محاسبات و عملیات

2- کنترل قسمت های مختلف

هارد دیسک ها

هارد دیسک ها در مینی کامپیوترها

این دیسک به عنوان فلاپی دیسک شناخته می شد، ذخیره سازی دائمی که به صورت دیجیتالی رمزگذاری شده است و اطلاعات را روی سطح مغناطیسی دیسک های فلاپی خود ذخیره می کند.

هارد دیسک ها ابتدا برای استفاده با رایانه طراحی شدند و بعداً در رایانه مورد استفاده قرار گرفتند. با گذشت زمان، برنامه های هارد دیسک فراتر از رایانه حرکت کردند زیرا در ضبط کننده های ویدئویی، پخش صدا، و سیستم ها و دوربین های دیجیتال استفاده می شدند. در سال 2005 نوکیا و سامسونگ اولین گوشی های هارد دیسک را معرفی کردند. نیاز به ذخیره سازی بزرگ، قابل اعتماد و مستقل منجر به توسعه ساختارهایی مانند RAID، سخت افزارهایی مانند NAS (Network-Connected Memory NAS) و سیستم هایی مانند SAN (شبکه های ذخیره سازی داده ها) برای دسترسی موثر به حجم زیادی از اطلاعات شد. پیدا شد.

 

با گذشت زمان، ظرفیت هارد دیسک ها به طور تصاعدی افزایش یافته است. در کامپیوترهای شخصی اولیه، اندازه یک درایو 20 مگابایت به نظر می رسید. در نیمه دوم دهه 1990 هارد دیسک هایی با ظرفیت یک گیگابایت و حتی بزرگتر وارد بازار شدند. کوچکترین هارد دیسک برای کامپیوترهای خانگی از سال 2006 تا کنون 40 گیگابایت ظرفیت دارد. اکنون حداکثر ظرفیت درایوهای داخلی 0.75 ترابایت (750 گیگابایت) و برای درایوهای اکسترنال با چند درایو داخلی بیش از یک ترابایت است.

این درایوهای داخلی با استفاده از روش ضبط ستونی ظرفیت ذخیره سازی خود را افزایش داده اند.

Hard Disk Drive

Hard Disk Drive

ذخیره سازی طولانی مدت مینی کامپیوتر است و تمامی اطلاعات اعم از برنامه، عکس، صدا و ویدئو و غیره در این قسمت ذخیره می شود. هارد یا هارد دیسک از چند قسمت مهم تشکیل شده است که عبارتند از:

- دیسک مغناطیسی که اطلاعات روی آن ذخیره می شود.

- سر که اطلاعات خواندن را می سازد.

- یک پورت 40 پین که با کابل داده یا IDE که از طریق آن کابل ارتباط برقرار می کند، مبادله می شود.

- یک پورت با کلید 40 پین که به سیم برق متصل می شود و تمام نیازهای الکتریکی هارد دیسک را برآورده می کند.

هارد دیسک یکی از مهم ترین اجزای یک کامپیوتر است که تمام اطلاعات را در سیستم ذخیره می کند و همچنین پل اصلی بین سخت افزار و نرم افزار، سیستم عامل (OS) است و فقط قطعه ای است که نمی توان آن را قیمت گذاری کرد. البته اگر اطلاعاتی در بر داشته باشد زیرا این اطلاعات می تواند بسیار مهم، محرمانه و ارزشمند باشد.

از نظر نرم افزاری و سخت افزاری، پارتیشن هایی بر روی هارد دیسک وجود دارد که به آنها درایو می گوییم، البته لازم به ذکر است که اطلاعات تنها زمانی روی هارد دیسک ذخیره می شوند که مشخص شده باشند. این تقسیم بندی ها بر اساس ظرفیت درایو و نیازهای کاربر است. در اینجا به انواع ظرفیت هارد اشاره می کنم.

40 گیگابایت - 60 گیگابایت - 80 گیگابایت - 100 گیگابایت - 120 گیگابایت، ...

این ظرفیت ها به همین ترتیب تا 300 گیگابایت و از آنجا به 100 گیگابایت افزایش می یابد.

تقسیم بندی دیسک از نظر سرعت:

هارد ها از نظر سرعت به دو دسته درایوهای با سرعت معمولی و درایوهای پرسرعت یا AS PLUS + تقسیم می شوند.

ریموت به معنای چرخش دیسک مغناطیسی است، زیرا اساس کار، چرخش این دیسک و قرار دادن هد روی این دیسک است که از طریق آن اطلاعات وارد کابل شده و در کامپیوتر رد و بدل می شود.

تفاوت بین درایوهای معمولی و پرسرعت:

این تفاوت در چرخش میدان مغناطیسی است که برای هاردهای معمولی 5400 دور در دقیقه و برای هاردهای پرسرعت 7200 دور در دقیقه است.

RPM مخفف نرخ در دقیقه است. هاردهای پرسرعت قطعا بهتر هستند زیرا هرچه این صفحه سریعتر بچرخد، سریعتر اطلاعات را می توان بازیابی کرد، به همین دلیل است که هاردهای پرسرعت یا پلاس در بازار گرانتر هستند.

برای تشخیص هارد دیسک معمولی و پلاس کافی است به علامت + یا کلمه پلاس بالای ظرفیت هارد دیسک دقت کنید.